Na šesnaestom izdanju Slobodne zone publika će imati priliku da pogleda filmove iz već poznatih programskih linija: Međunarodna selekcija, Regionalna selekcija – Horizonti Balkana, selekcija 14+, EU – zona promena i Ženska linija.

Festival ove godine uvodi i novu selekciju filmova Green Zone koja se bavi ekologijom i odnosom prema životnoj sredini. Filmovi iz ove linije kombinuju kreativnost autorki i autora sa aktivizmom, povezuju film i ekologiju radi boljeg razumevanja našeg prirodnog okruženja, njegovih mehanizama i načina na koji utiču na naš svakodnevni život. Tu je i selekcija koja se 40 godina posle Titove smrti iz različitih perspektiva bavi Titovom zaostavštinom.

Kratki filmovi nastali na radionicama dokumentarnog filma Dokufesta iz Prizrena biće prikazani u okviru programa Future is Here, kao i filmovi Pjetra Marčela u okviru programa U fokusu. U Jugoslovenskoj kinoteci biće održane projekcije filmova online platforme KinoKauch.

Programska linija EU – zona promena nastavlja da preispituje i tumači društveno-ekonomske i političke promene u Evropi i njihov uticaj na naše živote, a u fokusu Ženske linije, jedne od omiljenih programskih celina festivala, su rodna (ne)ravnopravnost, aktivizam kroz umetnost, suočavanje sa traumama prošlosti i ženska emancipacija. U okviru Kompasa Slobodne zone biće održane panel diskusije nakon projekcija filmova u Dvorani Kulturnog centra Beograda.

Velika novina ovogodišnjeg festivala je prikazivanje filmskog programa preko onlajn platforme KinoKauch, a program festivala se nalazi na sajtu slobodnazona.rs.

Ulaznice za ovogodišnji festival mogu se naći na blagajnama Dvorane Kulturnog centra Beograda, Doma omladine Beograda, Kombank dvorane, Art bioskopa Kolarac, Jugoslovenske kinoteke, Bioskopa Fontana, bioskopa Cine Grand BIG Rakovica, Kulturnog centra Novog Sada, Niškog kulturnog centra, Cineplexxa Niš.

 

 

PROGRAM SLOBODNE ZONE U DOMU OMLADINE BEOGRADA:

 

Petak, 6. novembar
15.30 – Šlingenzif – vrisak protiv ćutanja – dokumentarni, režija Bettina Böhler

Sinopsis
Film se fokusira na Kristofa Šlingenzifa kao na porodičnog čoveka, koji se u svom radu podjednako bavio i svojim odnosom sa roditeljima i odnosom sa Nemačkom. Šlingenzif – vrisak protiv ćutanja prati njegov razvoj počev od filmskog stvaraoca adolescenta koji je pokazivao umetničku želju za krvlju, preko revolucionarnog scenskog reditelja u Berlinu i Bajrojtu, pa sve do nemačkog “nacionalnog umetnika” koga su svi poštovali i koji je pozvan da stvori Nemački paviljon za Međunarodni filmski festival u Veneciji 2011. godine. Ovaj dokumentarac istražuje Šlingenzifov neiscrpni odnos ljubavi i mržnje prema Nemačkoj, njenoj visokoj kulturi i malograđanskim osećanjima – koja je pripisivao sebi više nego bilo kome drugom – kroz scene u kojima se od Istočnih Nemaca pravi kobasica, uzvika “Ubijte Helmuta Kola!” (documenta X) i pokušaja da oživi Vagnera (PARSIFAL).

 

O rediteljki
Betina Buler je kao osamnaestogodišnjakinja počela da radi u studiju za sinhronizaciju kao asistent, preferirajući da uči kroz praksu u sobi za montažu, s obzirom da nije bilo mnogo izbora za formalno obrazovanje u oblasti filmskog stvaralaštva u Zapadnoj Nemačkoj. Iza sebe ima 85 ostvarenja na polju montaže, uključujući i 11 filmova Kristijana Pecolda, među kojima su The State I Am In, Wolfsburg, Yella, Jerichow, Barbara, Phoenix i Transit. Editovala je i filmove drugih nemačkih reditelja, kao što su Margaret Fon Trota, Mihael Klir, Marcel Gilser, Angela Šanelec, Angelina Makarone, kao i osmočasovni dokumentarac Taiga Ulrika Otingera. Dva puta je bila nominovana za Lola nagradu, četiri puta za Nagradu nemačkog udruženja filmskih kritičara, tri puta za nagradu Film plus i jednom za nagradu Nemačka kamera. Osvojila je Filmsku nagradu za zasluge na polju evropske kinematografije u Bremenu 2007. godine.

 

18 – Toni Morison: delovi mene – dokumentarni, režija Timothy Greenfield-Sanders

Sinopsis
Film Toni Morison: delovi mene nudi nam umešnu i intimnu meditaciju o životu i delu legendarne književnice i laureata Nobelove nagrade: počev od detinjstva provedenog u Loreni, Ohaju, do književnih turneja sa Muhamedom Alijem sedamdesetih godina; od borbenih redova sa Anđelom Dejvis pa do spokoja svoje radne sobe sa pogledom na obalu. Toni Morison predvodi grupu svojih vršnjaka, kritičara i kolega u polju istraživanja rasnog identiteta, istorije Amerike i čovečanstva, kao i ljudskog stanja, dominantnih tema njenog književnog opusa. Kako ovu “malu crnkinju” niko nije uzimao za ozbiljno, što ju je i podstaklo da piše, Morisonova se bavi problematikom večite dekonstrukcije metanarativa. Satkan od bogatog umetničkog, istorijskog, književnog, ali i ličnog materijala, film sadrži i rasprave o njenim brojnim, kritički priznatim, delima u koje spadaju romani: The Bluest Eye, Sula i Song of Solomon, o njenoj ulozi urednika kultne afroameričke književnosti i o vremenu dok je predavala na Univerzitetu Prinston. U filmu su prikazani intervjui sa Hiltonom Alsom, Anđelom Dejvis, Fran Lebovic, Volterom Mozlijem, Sonjom Sančez i Oprom Vinfri, koja je adaptirala autorkinu pripovetku Beloved u igrani film. Pored elegantnih portretnih intervjua Timotija Grinfild-Sandersa, u filmu je korišćena i originalna muzika Katrin Bostic, uvodna špica umetnice Mikalene Tomas, kao i sugestivna dela drugih savremenih afroameričkih umetnika: Kare Voker, Rašida Džonsona i Keri Džejms Maršal.

O reditelju
Timoti Grinfild-Sanders je stekao priznanje kritike fotografišući svetske lidere i značajne kulturne figure, uključujući predsednike, pisce, umetnike, glumce i muzičare. Njegove fotografije deo su stalne postavke u mnogim muzejskim kolekcijama Muzeja moderne umetnosti, Nacionalne galerija portreta, Muzeja Vitni, Muzeja lepih umetnosti, Muzeja u Hjustonu i Bruklinu. Producirao je i režirao više od 13 dokumentaraca, među kojima su: Lou Reed: Rock and Roll Heart, The Black List, The Latino List, The Out List, About Face: Supermodels Then and Now, The Boomer List, The Women’s List i The Trans List. Film Toni Morison: delovi mene premijerno je prikazan na Sandens filmskom festivalu.

 

 

20.30 – Gagarin – igrani, režija Fanny Liatard, Jérémy Trouilh

Sinopsis
Šesnaestogodišnji Jurij čitav svoj život živi u Gagarin kulama, velikim crvenim zgradama od cigle na periferiji Pariza. On sanja da postane astronaut. Kada se pročuje da je u planu rušenje kula, Jurij se pridružuje otporu i zajedno sa svojim prijateljima upušta se u misiju spašavanja sopstvenog doma, koji za njega postaje „zvezdani brod” – pre nego što zauvek nestane u svemiru.

O rediteljima
Pre nego što su snimili svoj prvi film, Fani i Džeremi su zajedno studirali na Fakultetu političkih nauka u Bordou. Kasnije su prešli na filmsko stvaralaštvo putujući i upoznajući ljude koji su njihov san učinili dostupnijim. Pobedili su na konkursu u pisanju scenarija 2014. godine, što im je omogućilo da naprave svoj prvi kratki film Gagarin koji je prikazan na brojnim festivalima (Message to Man, Flickerfest, Sundance Channel). Potom su snimili filmove La république des enchanteurs (Palm Springs, Clermont-Ferrand) i Chien Bleu (nominacija za Cezar nagradu 2020, međunarodna nagrada kritičara UniFrance). Gagarin, njihov debitantski dugometražni film, nastao je iz njihovog prvog kratkometražnog filma snimljenog sa stanovnicima ovog pariskog stambenog projekta koji se menja munjevitom brzinom.

 

 

Subota, 7. novembar

15.30 – Undine – igrani, režija Christian Petzold

Sinopsis
Glavna junakinja filma, Undine, koju igra mlada zvezda evropskog filma Pola Bir, je istoričarka koja radi kao kustoskinja u jednom od muzeja u Berlinu. Nestvarno lepa, zna sve o Humbolt Forumu, a način na koji iznosi svoje znanje o istoriji grada koji je izgrađen na močvari posetiocima muzeja je koliko profesionalan, toliko i graciozan. Njena stara ljubav Johanes odlazi, i ceo njen svet se raspada. Dani prolaze, a njen pogled dok drži prezentacije luta prema dvorišnom kafeu tražeći da li je on i dalje tu…ili je još uvek tu…ili je opet tu. Sasvim slučajno upoznaje Kristofa, ronioca koji radi na podvodnim istraživanjima. Zaljubljuje se u njega i čini se da novi život za nju tek počinje.
Pola Bir je osvojila Srebrnog medveda na Berlinalu 2020. godine za najbolju žensku ulogu.
Nagrada FIPRESCI na Berlinalu 2020. godine.

O reditelju
Rođen u Hildenu, u Nemačkoj, 1960. godine. Živi u Berlinu od 1981. Studirao je nemački jezik i pozorišnu umetnost na Fraje univerzitetu u Berlinu a potom, između 1988. i 1994. godine filmsku umetnost na Nemačkoj akademiji za film i televiziju u Berlinu. Za vreme studija, radio je kao asistent reditelja Haruna Farockog i Hartmuta Bitomskog. Režirao je svoj prvi igrani film 1995. godine. Film Stanje u kome se nalazim osvojio je Zlatnu nemačku filmsku nagradu. Nakon što su filmovi Duhovi i Jela prikazani u takmičarskom programu Berlinala, osvojio je Srebrnog medveda za najboljeg reditelja sa filmom Barbara 2012. godine.

 

18 – Kopač – igrani, režija Georgis Grigorakis

Sinopsis
Savremeni vestern o lokalnom farmeru koji živi i radi sam u kolibi usred šume na planini severne Grčke. Već godinama se bori protiv širenja industrijskog giganta koji krči šume, narušava bujnu floru i preti njegovom imanju. Ipak, najveću opasnost za njega izaziva neočekivani dolazak sina nakon dvadeset godina razdvojenosti. Njih dvojica postaju neprijatelji i suprotstavljaju se jedan drugom, a priroda im je jedina publika. Kako bi sprečili da im muljevito tlo izmakne pod nogama radi profita, otac i sin moraju duboko da kopaju.

O reditelju
Georgis Grigorakis je rođen u Grčkoj. Završio je osnovne studije socijalne psihologije, a potom master iz oblasti filmske režije. Od 2007. godine piše i režira kratkometražne filmove koji su mu doneli brojna kritička priznanja i koji su prikazani na više od 100 internacionalnih filmskih festivala širom sveta, osvojivši preko 20 nagrada. Njegovi kratki filmovi prikazani su u bioskopima širom Francuske i Grčke, kao i na međunarodnim televizijskim kanalima, i deo su DVD kolekcija i video servisa (VOD). Kopač je njegov dugometražni prvenac.

 

20.30 – Nikad, retko, ponekad, uvek – igrani, režija Eliza Hittman

Sinopsis
Intimni prikaz dve tinejdžerke u ruralnom delu Pensilvanije. Suočene sa neželjenom trudnoćom i nedostatkom lokalne podrške, Otum i njena rođakinja Skajlar kreću na hrabro, zamorno putovanje preko državnih granica, sve do Njujorka.

O rediteljki
Eliza Hitman je nagrađivana rediteljka iz Bruklina u Njujorku. Njen najnoviji film Nikad, retko, ponekad, uvek je premijerno prikazan u američkoj dramskoj konkurenciji na Sandensu 2020. godine, gde je dobio specijalnu nagradu žirija. Film je imao međunarodnu premijeru u konkurenciji na Berlinalu. Beach Rats, njen drugi dugometražni film, premijerno je prikazan u američkoj dramskoj konkurenciji na Sandensu 2017. godine, gde je osvojila nagradu za režiju. Premijerno je prikazan na filmskom festivalu u Lokarnu i bio je izdvojen kao “izbor kritičara“ Njujork Tajmsa.

 

Nedelja, 8. novembar
15.30 – Razlog zbog kog skačem je… – dokumentarni, režija Jerry Rothwell

Sinopsis
Ovaj fantastičan dokumentarac nas uvodi u svet autizma na najneverovatniji i duboko emotivan način.
Baziran na bestseleru Naokija Higašide, Razlog zbog kog skačem je… je filmsko uranjanje i istraživanje naše neurološke različitosti kroz iskustva nemih i autističnih ljudi širom sveta. Film je spoj Higašidinih ličnih doživljaja autizma, napisanih kada je imao samo 13 godina, sa intimnim portretima petoro izvanrednih mladih ljudi. Otvara nam vrata čulnog univerzuma, moćnog i sveobuhvatnog, često i radosnog. Temeljno praćeni momenti iz života svakog od pet likova povezani su motivima i odlomcima iz knjige. Film prati japanskog dečaka koji putuje kroz epski pejzaž postepeno otkrivajući šta njegov autizam predstavlja, kako se njegovo poimanje sveta razlikuje i zašto se ponaša na način na koji se ponaša i na kraju krajeva: zašto skače. Film je sve ove elemente utkao u čulno bogatu vizuelnu priču koja nas vodi do srži Naokijeve poruke: ako neko ne ume da priča, ne znači da nema šta i da kaže.

O reditelju
Džeri Rotvel je filmski stvaralac čiji rad čine nagrađivani igrano-dokumentarni filmovi: How To Change The World, priča o osnivačima organizacije Grinpis; Sour Grapes, film o najvećoj vinskoj prevari u istoriji, koga su producirali Netflix i Arte; Town of Runners, o dvema devojčicama koje žive u jednom selu u Etiopiji i sanjaju o tome da postanu profesionalne atletičarke; Donor Unknown, o donoru sperme i njegovom mnogobrojnom potomstvu; Heavy Load, o grupi ljudi koji imaju poteškoće u učenju i koji se odlučuju da oforme pank bend; i Deep Water, film o tragično završenom putovanju biznismena Donalda Krouhersta za vreme svetske trke jahti održane 1968. godine. Njegov najnoviji film — The School in the Cloud, govori o dobitniku TED nagrade, Sugati Mitri, i bavi se pitanjem budućnosti obrazovanja u novim uslovima komunikacije.

 

18 – Šuma – dokumentarni, režija Michaela Kirst, Monica Lãzurean-Gorgan, Ebba Sinzinger

Sinopsis
Ilegalna seča drveća je globalni biznis koji donosi milijarde. Aleksander fon Bizmark, naslednik Čeličnog kancelara i šef Agencije za istragu životne sredine u Vašingtonu, uspešno traga za “drvnom” mafijom širom sveta – sa obojenom kosom, sakrivenom kamerom i opremom za snimanje glasa. Njegov glavni interes nije da razotkrije neki skandal, već da promoviše promenu svesti političara i građanstva i da formira nov kodeks ponašanja koji će važiti za globalnu ekonomiju i potrošače. Film Šuma je ekološki triler koji svoju napetost dobija iz naše svakodnevne tužne stvarnosti.

O rediteljkama
Monika Lazurean-Gorgan je bila producentkinja na filmu Adine Pintili Bez dodira koji je osvojio nagradu Zlatni medved. Sa njenom novoosnovanom kompanijom Manifest Film producirala je film Acasa, moj dom koji je dobio nagradu na Sandens festivalu 2020. godine. Takođe je uspešno režirala A Mere Breath iz 2016. koji je dobio nagradu za najbolji dokumentarac na Let’s Cee filmskom festivalu, kao i u Sarajevu.
Mikaela Kirst je dugo radila kao žurnalistkinja u Njujorku, dok od 2011. godine vodi berlinski ogranak Sagafilma. Režira i producira dokumentarce namenjene za televiziju i za bioskop. Njeni filmovi, među kojima su Disgustingly Healthy, Brown Babies – Germany’s Lost Children ili Crime Scene Rain Forest su osvojili brojne nagrade.
Eba Sinzinger je producentkinja, scenaristkinja i režiserka. Među filmovima koje je ona producirala i koji su dobili nagrade u Berlinu, Veneciji i Lokarnu su Brothers of The Night i Domaine Patrika Čihe, The Forgotten Space Noela Burča i Alana Sekule, Pianomania. Osvojila je Austrijsku nagradu za režiju 1997. godine.

 

20.30 – Jalda, noć za oproštaj – igrani, režija Massoud Bakhshi

Sinopsis
U Iranu TV rijaliti može da zameni pravdu, ako Bog da!
Marijam je 22-godišnjakinja osuđena na smrt zbog ubistva svog muža, 65-godišnjeg Nasera. S obzirom da je kazna već izrečena jedino ko može da joj pomogne je Mona, ćerka ubijenog sa kojom Marijam mora da učestvuje u rijaliti programu, kao i broj glasova za oprost koji osvoji od publike. Ovaj šou snima se tokom Jalde, noći predviđene za oprost koja je ujedno i zimska kratkodnevnica, veoma važna i poštovana u iranskoj kulturi. Film je snimljen na osnovu istinitih priča u kojima TV studio služi kao sudnica i mesto za pravdu. U ovoj drami, Marijam je ta koja mora da moli za oprost i život.
Velika nagrada žirija na Sandens filmskom festivalu 2020. godine.

O reditelju
Masud Bakši je rođen u Teheranu, u Iranu, 1972. godine. Radio je kao filmski kritičar, scenarista i producent pre nego što je snimio 12 dokumentarnih i kratkometražnih filmova koji su nagrađivani na međunarodnoj sceni. Njegov prvi dugometražni film Ugledna porodica prikazan je na Filmskom festivalu u Kanu 2012. Jalda, noć za oproštaj je njegov drugi igrani film, prikazan na Filmskom festivalu Sandens 2020. godine i na 70. Međunarodnom filmskom festivalu u Berlinu u sklopu selekcije Generacija 14+.

 

Ponedeljak, 9. novembar

15.30 – Dobro došli u Čečeniju – dokumentarni, režija David France
Sinopsis

Dobro došli u Čečeniju režisera Dejvida Fransa, priznatog pisca i reditelja nominovanog za Oskara, prati grupu hrabrih aktivista koji rizikuju svoje živote kako bi se suprotstavili aktuelnoj anti-LGBTQ kampanji u Čečenskoj Republici. Uz neograničen pristup informacijama i očuvanje anonimnosti učesnika, dokumentarac razotkriva nedovoljno istražene zločine, istovremeno ističući izvanrednost grupe ljudi koja se suprotstavila smrtonosnoj brutalnosti učesnika kampanje.

O reditelju

Dejvid Frans je reditelj nominovan za Oskara, autor bestselera i nagrađivani istraživački novinar. Njegov rediteljski debi, How to Survive a Plague, pozdravljen je od strane kritike kao inovativan i uticajan filmski narativ i deo je stalnog repertoara na univerzitetima, kao i od strane društvenih zajednica i organizacija za pružanje pomoći ljudima obolelim od AIDS-a. Pojavio se na preko 20 lista Best of the Year (časopis Time i Entertainment Weekly), osvojivši Medijsku nagradu GLAAD, kao i mnoga prestižna odlikovanja (the Gotham Awards, the International Documentary Association, the New York Film Critics Circle, the Boston Society of Film Critics, the Provincetown Film Festival, i dr). Film How to Survive a Plague je nominovan za nagrade Oskar i Emi, kao i za nagradu Pibodi.

 

 

18 – Euforija postojanja – dokumentarni, režija Réka Szabó

Sinopsis

Eva Fahidi je imala 20 godina kada se iz logora Aušvic-Birkenau vratila u Mađarsku. Bila je potpuno sama pošto je 49 članova njene porodice ubijeno, uključujući majku, oca i malu sestru. Sedamdeset godina kasnije, u njenoj 90. godini, Evi je predloženo da učestvuje u plesno-pozorišnoj predstavi o svom životu. Rediteljka Reka je osmislila duet između Eve i mlade, međunarodno priznate plesačice Emese. Reka želi da vidi ove dve žene, mladu i staru, kako komuniciraju na sceni i kako se njihova tela i njihove priče prepliću. Eva odmah pristaje. Tri žene – tri meseca – priča o prelaženju granica. Iako su ključni trenuci Evinog života pretočeni u pozorišne scene, između ove tri žene stvara se moćan odnos.

O reditelju

Reka Sabo je rođena u Budimpešti 1969. godine. Diplomirala je matematiku i informatiku, a u međuvremenu se zaljubila u savremeni ples. Sada je umetnički direktor kompanije The Symptoms, jedne od najznačajnijih savremenih plesnih pozorišnih kompanija u Mađarskoj. Kompanija ne prepoznaje generičke granice. Tretiraju svakodnevne probleme koji nas zaokupljaju, obraćajući se ovim temama u duboko ličnom tonu. Sve ovo je umotano u viziju koja je istovremeno groteskna, samoironična i poetična. Nakon režiranja dva eksperimentalna kratka filma, Euforija postojanja je njen prvi dugometražni dokumentarni film.

 

 

20:30 – Tajni život drveća – dokumentarni, režija Jörg Adolph

Sinopsis

Danas čitava planeta govori o životnoj sredini i ekologiji – ali često zaboravlja prvo da sasluša samu prirodu. Peter Voleben, autor bestselera Tajni život drveća, putuje sa jednog kontinenta na drugi da bi otkrio i opisao tajni svet šuma. Model koji reguliše život drveća i biljaka, osvetljen gvozdenim pravilom solidarnosti i kohezije, ključ je svesti koja se ne može dalje odlagati. Voleben je putovao u Švedsku da vidi najstarija drveća na svetu, posetio je fabrike u Vankuveru koje istražuju nove pristupe očuvanju životne sredine i pridružio se demonstracijama ekoloških aktivista svuda. Sudbina čoveka i njegovog opstanka na Zemlji je usko povezana sa dobrim zdravljem velikih šuma i vreme da se o njima brinemo je upravo sada.

O reditelju

Jorg Adolf rođen je u Herfordu 1967. godine. Smatra se jednim od vodećih režisera dokumentarnih filmova u Nemačkoj, često snimajući filmove o umetničkom procesu, uključujući filmove o izdavaču Gerhardu Stajdlu i o Pasionskim igrama u Oberamergauu. Prošle godine je bio nominovan za Nemačku filmsku nagradu za film Parents’ School. Film je bio predmet mnogih javnih kontroverzi i političkih rasprava.

 

 

Utorak, 10. novembar

15:30 – Nedelje – dokumentarni, režija Alethea Avramis

Sinopsis

Nakon trideset godina službe u grčkoj pravoslavnoj crkvi u SAD-u, Tom Avramis, čovek poznat u zajednici po svojoj harizmatičnoj ličnosti i dinamičnim govornim sposobnostima, neočekivano odlučuje da napusti sveštenstvo. Kada se otkrije video dnevnik iz prošlosti, u kojem se Tom ispoveda iskazujući svoje misli, brige i sumnje kojima je bio obuzet dok je bio duhovni vođa, klupko priče počinje da se odmotava. Tek kada Tomova ćerka, Aletea, usmeri kameru prema njemu, otkrivaju se tajne o njegovoj prošlosti, ali i sadašnjosti. Sastavljajući delove Tomovog života, film Nedelje nam pruža uvid u razmišljanja i poglede jednog sveštenika — u ulogu koja je javna, ali čiji se unutrašnji svet tako retko istražuje. Ovo je egzistencijalno putovanje naizgled srećnog i ispunjenog čoveka, ispričano očima njegove ćerke; duboko lična, a opet univerzalna priča o istini, porodici, identitetu i nadi.

O reditelju

Aletea C. Avramis, stvaralac koji radi na raskršću iskustvenog i interaktivnog doživljaja i tradicionalnog filmskog stvaralaštva. Trenutno je na položaju direktorke imerzivnog sadržaja kompanije Meow Wolf iz LA-a. Bila je član producentskog tima nagrađivane VR (virtual reality) serije Sumorne oči čiji je narator Kolin Farel, a koja je objavljena na Oculus-u u maju 2020. Godine 2018. bila je i u produkcijskim timovima projekta VR BattleScar, koji se našao u zvaničnoj selekciji festivala Sandens i Trajbeka, a čiji je narator Rosario Doson, kao i trodelne serije SPHERES: Songs of Spacetime, čije su naratorke Džesika Čejstejn i Pati Smit, a koproducent Daren Aronofski. Iste godine, SPHERES je na Sandensu ušao u istoriju kao prvi VR projekat koji je privatni investitor razvio kao deo sedmocifrenog ugovora. Njen rad prikazan je na poznatim svetskim filmskim festivalima u Veneciji, Kanu, Sandens i SXSW.

 

 

18 – U slavu ljubavi – dokumentarni, režija Tamara Drakulić

Sinopsis

Otvarajući vrata svom svetu punom mitova, odvažnih susreta, poduhvata i dubokog uvida u manje očigledne tokove društvene stvarnosti, Beto, jedan od najhrabrijih i najmudrijih ljudi koje sam ikad upoznala, vodi nas i do mesta koje najviše voli da posećuje – do nepoznatog. Sintetički svet, stvoren za potrebe ovog filma, povezuje malo pustinjsko selo sa Šekspirom, lokalnim legendama sa romantičnom tragedijom koja se dešava na dalekom kontinentu, trenutnom svakodnevnom životu sa tragovima prošlih vremena. Prateći Beta koji nas vodi prema „centru njegovog sveta“, takođe pokazuje nameru izraženu u naslovu ovog filma onako kako izgleda sa ovog puta i približava čoveka tački sa koje je briga o sebi otkrivena kao neraskidivo povezana sa brigom o bićima oko nas.

O reditelju

Tamara Drakulić diplomirala je filmsku režiju na Akademiji Umetnosti u Beogradu. Magistrirala je vizuelnu antropologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Tamara trenutno radi na doktorskoj tezi iz vizuelne antropologije. Snimila je tri dugometražna filma, Ljuljaška 2012. godine, Okean 2014. i Vetar 2016. Bila je producentkinja i montažerka za prva dva filma, a i pojavljuje se u oba filma. Njeni filmovi su učestvovali u zvaničnim, takmičarskim selekcijama na nekoliko značajnih svetskih filmskih festivala, kao što su Torino, Geteborg, Jihlava, BAFICI, Kotbus.

 

 

20.30 – Mala devojčica – dokumentarni, režija Sébastien Lifshitz

Sinopsis

Saša je jedna preslatka sedmogodišnja devojčica. U stvari, ona je oduvek znala da je devojčica iako je rođena u telu dečaka. Iako je društvo zakazalo u tome da je tretira kao i ostalu decu tog uzrasta, u njenom svakodnevnom životu, od treninga plesa do dečijih rođendana, njena porodica vodi veliku bitku da omogući da njena različitost bude prihvaćena i da je ljudi oko nje razumeju. Jedan od najznačajnijih savremenih reditelja Sebastian Lifštic prati Sašu i njenu porodicu godinu dana beležeći svojom kamerom istinski dirljive momente sreće i mnogih izazova sa kojima se kao porodica suočavaju. Ovo je inspirišući portret nekoga ko traži tako malo – da bude prihvaćen onakvim kakav jeste.

O reditelju

Sebastijan Lifšic je rođen 1968. godine u Parizu, u Francuskoj. Nakon što je studirao istoriju umetnosti, počeo je da radi u svetu moderne umetnosti 1990. Nakon toga, okrenuo se kinematografiji i režirao je svoj prvi film 2000. godine, Come Undone koji je bio hvaljen od strane kritike i prikazivan širom sveta. Njegov prvi dokumentarac, The Crossing imao je svoju premijeru u Kanu 2001, a sledeći film Wild Side u Berlinu 2004. Nakon The Invisibles (Kan, 2012.), Bambi (Berlin, 2013.), The Lives of Thérèse (Kan, 2016.) i The Adolescentes (Lokarno, 2019.) vraća se na Međunarodni filmski festival u Berlinu sa svojim novim dokumentarcem Mala devojčica.