Cilj tribine “Arhitektura i slobodno zidarstvo” je da pruži uvid u arhitekturu “slobodnih zidara” (masona), oslanjajući se prvenstveno na primere iz Sjedinjenih Država. Iako masonerija ima predmoderne korene, najupečatljivije arhitektonske strukture su podignute u godinama između 1870. i 1930. Masonske građevine simbolično predstavljaju Solomonov hram, dok istovremeno obezbeđuju prostor za izvođenje rituala specifičnih za članove orgnizacije, kao i za iskazivanje vrednosti na kojima organizacija počiva. Pored analize hramova koji se koriste za prva tri stepena “zanatstva” masonerije, na tribini će biti reči i o arhitektonskim prostorima Škotskog obreda, Vitezova templara i Mističnog svetilišta. Predavanje i diskusija će biti na engleskom jeziku.

Dr. William D. Moore je vanredni profesor na Univerzitetu Boston. Osnovne studije završio je na Univerzitetu Harvard, a postdiplomske na Univerzitetu Boston, gde je i doktorirao. Oblasti njegovog istraživačkog i predavačkog rada uključuju narodnu arhitekturu, arhitekturu slobodnog zidarstva, kao i tumačenja istorijskih mesta. Autor je knjiga “Shaker Fever: America’s Twentieth Century Fascination with a Communitarian Sect” (University of Massachusetts Press, 2020) i Masonic Temples: Freemasonry, Ritual Architecture, and Masculine Archetypes (University of Tennessee Press, 2006). Član je uređivačkih odbora časopisa Winterthur Portfolio i Buildings & Landscapes.

Ciklus tribina Teologija i arhitektura upoznaje stručnu i širu javnost sa odnosom između sakralnog prostora, njegovih oblika i simboličkog značenja, i religijskih ideja i rituala. Ciklus obuhvata mediteranske i zapadne tradicije, uključujući antičku Grčku i Rim, judaizam, islam, hrišćanstvo, ali i moderne fenomene poput „sekularnih religija“ i njihovih (sekularno) sakralnih prostora, poput nacionalnih memorijala i slobodno-masonskih hramova. Pored upoznavanja sa specifičnostima religijskih ideja, rituala i arhitektonskih oblika u svakoj pojedinačnoj tradiciji, ciklus takođe ima za svrhu ukazivanje na kontinuitete koji postoje između tradicija koje formalno shvatamo kao različite; sveti prostori i njihova simbolika pružaju možda i najupečatljivije svedočanstvo o tim kontinuitetima.