Kada je krajem šezdesetih godina prošlog veka Majls Dejvis započeo veliku fjužn revoluciju, mnogi džez muzičari i kritičari – pa i pravoverna publika – pobunili su se kako to više „nije džez“. U potonjim decenijama 1969. će često biti označena kao godina kada je istorija džeza završena, kada je ovaj žanr iscrpeo sve mogućnosti vlastitog razvoja i otišao u komercijalizaciju kroz mešanje sa rokom, popom i drugim muzičkim žanrovima.

Pa ipak, uprkos katastrofičnim najavama i prognozama koje su pratile ovaj muzički pravac tokom sedamdesetih i osamdesetih godina 20. veka, svedoci smo da je muzika koju danas nazivamo „džezom“ veoma živa i zdrava. Ona je odavno prevazišla rasne, geografske i rodne stereotipe, dok se stilski razgranala u bezbroj novih rukavaca koje je teško objediniti krutim žanrovskim i podžanrovskim odrednicama.

Jedan od ključnih momenata za očuvanje vitalnosti džeza upravo je bila njegova globalizacija. Razvoj evropske džez scene sedamdesetih godina prošlog veka nije se desio zahvaljujući pukom repliciranju, odjeku onoga što se dešavalo s druge strane Atlantskog okeana. Naprotiv – muzičari iz Skandinavije, Nemačke, Francuske, Poljske, Italije i drugih zemalja doneli su nov, svež pogled na američku tradiciju, da bi u narednim dekadama „virus džez globalizacije“ zahvatio zemlje i sa drugih kontinenata. Nekada bi to bilo mešanje sa etničkim muzikama određenih podneblja, dok bi u drugim slučajevima džez poprimao potpuno nove oblike, nezamislive pre pedesetak godina.

Premda je u srcu džeza i dalje improvizacija kao osnovno pokretačko načelo i njegova muzička suština, promenjena je njegova forma, ali i simbolički značaj koji nosi u kulturnim krugovima i široj društvenoj slici. Od muzike iz njuorleanskih krčmi i sredstva emancipacije Afroamerikanaca kroz originalan kulturni izraz, preko elitističke koncertne muzike sredovečne srednje klase, sve do ponovnog uspostavljanja komunikacije sa mladom publikom i buntovnim duhom koji je ovaj žanr nekada krasio, džez je napravio pun krug i ostavio prostor za bezbroj tumačenja sopstvene estetike, smisla i značenja u 2018. godini.

Beogradski džez festival je, od svog obnavljanja 2005. godine, imao nemerljiv značaj upravo u predstavljanju “džeza bez granica” i onoga što ova muzika predstavlja danas, te je nesumnjivo nadahnuo i čitavu novu generaciju srpskih džez muzičara koji su „rasli“ zajedno sa manifestacijom. Ovom tribinom se obraćamo i vernoj publici koja nas prati svih ovih godina, pozivajući da je da iz prve ruke, od najrelevantnijih protagonista savremenog džeza, sazna kako oni vide aktuelni trenutak ove muzike koja doživljava svoju „drugu mladost“.