Kada je reč o tekstovima koji se premijerno objavljuju u ovom broju, treba naglasiti pionirski značaj eseja Ane Knežević (o vizuelnom identitetu grupe), Zorane Simić (o istoriji recepcije) i Dragana Đorđevića (o različitim aspektima i odnosu prema nasleđu grupe). Istovremeno, tu su unutrašnja putovanja u prošlost pesnika Dragana Boškovića i Marka Pogačara, kao i pogled iskosa na epohu osamdesetih i njenu složenu socio-kulturnu dinamiku Srđana Markovića. Prilozi Saše Ilića i Slobodana Georgijeva pak, u najkraćem, usredsređeni su na odnos etike i estetike, zapravo na onu liniju koja je Ekatarinu Veliku na presudan način izdvojila iz čitavog korpusa jugoslovenske popularne muzike, iz svega onoga što se danas trpa pod kišobran „novog talasa“, odnosno – „muzike/ kulture osamdesetih“.

Sama Ekatarina Velika i njena epoha predstavljene su intervjuima sa članovima grupe i tekstovima koji su objavljivani pre svega u jugoslovenskoj omladinskoj štampi (Džuboks, Ritam, Rock, Pop Rock, Ćao, Rock Starz, Vreme zabave i dr.), a čiji su autori vodeći rok novinari i kritičari (Momčilo Rajin, Branko Vukojević, Aleksandar Žikić, Saša Rakezić, Petar Popović, Petar Janjatović, Zlatko Gal, Darko Glavan, Petar Luković, Dragan Ambrozić, Zorica Kojić, Tanja Petrović, Vojislav Pantić, Aleksandar S. Janković, Rastko Šejić i dr). Jednako važan segment broja čine tekstovi Mihajla Pantića, Miljenka Jergovića, Amira Tikveše, Nebojše Krivokuće, Zorana Stajčića, objavljivani u različitim prilikama i povodima, koji, kao uostalom i čitav temat, pokazuju kako je i zašto opus Ekatarine Velike decenijama nakon njenog kraja živ i jednako impresivan.