Cilj ovog nesvakidašnjeg događaja je da se omoguće nova izvođenja koja odražavaju specifičan pristup pozvanih umetnika, ali i da se otvore šire perspektive kroz istraživanje i refleksiju u odnosu na dosadšnju umetničku praksu. Noć performansa na prvom mestu ceni inovaciju forme, ideja i estetike te se oslanja na njihovu novu verodostojnost i vrednost, istovremeno dajući prostor i talentovanim mlađim umetnicima kojima treba dati šansu da razviju sopstvene strategije rada – preživljavanja i odnosa s publikom. Događaju je pridodata i društvena dimenzija – performansi se izvode tokom večeri, jedan za drugim u slobodnom okruženju, što ga čini važnim i privlačnim za posetioce koji imaju priliku kako za međusobno povezivanje, tako i za povezivanja s umetnicima na nekonvencionalan način.

Uz Zagreb, Split i Beograd, Noć performansa izvodila se u Ljubljani, Skoplju, Brestu (Francuska), Portlandu (SAD) i Kanu (severna Francuska). Nakon što je prošlih godina s odličnim reakcijama publike izvedena na LIMIT-u, Noć performansa se vraća u Dom omladine 22. novembra 2013.

PROGRAM NOĆI PERFORMANSA:

•    Tamara Bilankov: Inkubator
•    Nikol Hjuit, u saradnji sa Jasminom Ravnjak, Vidom Guzmanić: Ova žena se zove Jasna 01
•    Noćne vizije
•    Ana Laco: Telo u zraku  
•    Marijan Crtalić: Evolucija

 

Tamara Bilankov: Inkubator
Inakubator je metafora jedne stambene zgrade, pod čije značenje spadaju svi stanari kao i svaki delić atmosfere koja vlada u prostoru zgrade, tj. inkubatora. Sažimajući sve aspekte bivanja u takvoj životnoj zajednici, stvara se prostor podložan eksperimentisanju, pa tako autorka broj stanara zgrade poistovećuje sa brojem jaja koja služe kao polazni objekt u instalaciji. Na njih se nadovezuju projekcije fotografija tapetića svakog od stanara, koje su statični motiv, oprečan jajima, koja simbolizuju životni potencijal. Na kraju se sve povezuje s mikrofonima, postavljenim na ulazu i hodniku zgrade, čime zvučna atmosfera dobija na velikoj važnosti, jer pobuđuje čulni doživljaj koji dočarava dinamiku življenja u takvoj životnoj zajednici.
Tamara Bilankov rođena je u Splitu gde završava srednju školu posle koje počinje profesionalno da se bavi novinarstvom. Diplomirala je Film i video na Umetničkoj akademiji u Splitu, a trenutno je studentkinja diplomskih studija Novih medija na Akademiji likovnih umetnosti u Zagrebu. Izlaže na brojnim kolektivnim izložbama i učestvuje u stručnim radionicama i seminarima. Zvučna inastalacija ”Temperatura” na grupnoj izložbi ”TABU” u organizaciji Neafirmirane umjetničke scene, video instalacija ”Pokret” u Galeriji umjetnina Split, video ”Odraz” u galeriji Alkatraz u Ljubljani, performans ”SHE” u Multimedijalnom kulturnom centru Split, ”Infantkinja” u Studentskom centru u Zagrebu neka su od njenih važnijih ostvarenja.

Nikol Hjuit, u saradnji sa Jasminom Ravnjak, Vidom Guzmanić: Ova žena se zove Jasna 01
(skica za epizodni istorijski roman u filmskom obliku u deset nastavaka/work in progress)
Skica za istorijski roman u filmskom obliku kao polazište uzima međuprostor lične i službene istorije, proces postojanja i nepostojanja na filmu, u arhivu i u društvu, prevođenje i prenošenje društvenih percepcija, upisivanje i neupisivanje u kolektivnu memoriju sadržaja i poruka slika, filmova i teorija. Projekat koristi personalne memorije, arhivski materijal i fiktivne situacije susreta između aktera koji se nisu nužno ni susreli. Manifestno feministička filmska teorija prikaza čiji su ključni protagonisti Gidal, Volen i Malvi, u translaciji je izostavljena. Feministička kritika – proizašla iz marksističkog poimanja proizvodnih odnosa, odnosno iz kritike kapitalističkog sistema – u Jugoslaviji 80-tih nije postojala, iako su se radovi njihovih protagonista predstavljali – prikazivali. Ključni princip feminističke teorije je sopstveno iskustvo – lično je političko. Negde između kino-kabine i zatamnjenog gledališta, iza Galetine ploče i u telima prikazanih devojaka na naslovnim stranama omladinskih i studenstskih listova – lebde tragovi nevidljive žene.
Nikol Hjuit se bavi filmom, videom, instalacijama i performansom. U novijim radovima istražuje mogućnost dokumentarnog jezika unutar fiktivne strukture, propitujući specifičnosti filmskog, odnosno jezičkog, iskaza i odnos između ”prikaza” i ”retorike”, te fiktivnog i ”stvarnog” vremena. Noviji radovi sve se više koncentrišu na izvođenje jezika kroz recitaciju, pevanje i testimonijal. Uz fimsku praksu, bavi se istraživanjem teorije i prakse savremene umetnosti, te je 2012. završila diplomske studije na Slade School of Fine Art u Londonu. Od 2003. aktivna je kao kustokinja, te je kocipirala i realizovala niz radionica, izložbi i seminara. Nikol Hjuit članica je istraživačko-umetničkog kolektiva Centrifugal (Helsinki, Belfast, Zagreb, London). Predaje na Odseku za animirani film i nove medije Akademije likovnih umetnosti u Zagrebu, a kao spoljna saradnica predavala je na Department of Visulal Cultures, Goldsmiths College.

Noćne vizije
Dvonedeljna multimedijalna radionica na kojoj su učestvovali i sarađivali video umetnici i muzičari mlađe generacije i koja je proizišla iz potrebe i želje za spajanjem mlađe generacije umetnika ovih umetničkih područja, a zamišljena kao platforma, mesto susreta i saradnje, svoju prezentaciju doživela je na ovogodišnjoj Noći performansa u Zagrebu u obliku lajv-akt multimedijalnog performansa u eksterijeru SCZG-a, u saradnji Ganc novog festivala i festivala Perforacije, te će sada biti predstavljena i beogradskoj publici.
Koncept i organizacija: Nives Sertić
Video autori: Josip Horvat, Luana Lojić, Tihana Mandušić
Program MM Centra, Edukulture SC-a i Noći performansa (Festival Perforacije)

Ana Laco: Telo u zraku  
Ana Laco je rođena u Rijeci 1980. Profesionalno se bavi pirsingom poslednjih petnaest godina i vlasnica je ”Badaku” studija za tetovažu i pirsing. Suspenzijama se profesionalno bavi od 2009. godine. Učila je da radi suspenzije od grupe Wing of desire iz Osla koji se smatraju najboljom grupom za suspenzije na svetu. Kasnije je sarađivala u privatnim projektima i performansima sa Lukasom Zpirom, italijanskim A.P.T.P.I. – jem, raznim sideshow grupama kao što su Squidling brothers i Swingshift sideshow iz Las Vegasa. Sa njima je u okviru nemačkog supertalent šou programa izvela i prvu suspenziju na talen šou ikada. Nastupila je više puta u sklopu cirkuskih performansa i fetiš-ivenata, te nekoliko puta u okviru predavanja vezanih za suspenzije. U sklopu riječke Hartere i na otvaranjima nekih izložbi držala je predavanja o suspenzijama uz prezentaciju dok je visila u vazduhu. Njeni nastupi traju od 5 do 20 minuta, u zavisnosti od dela tela za koji je suspendovana.

Marijan Crtalić: Evolucija
Od plemenskog do nacionalnog jednistva čovek je prošao istorijski put obeležen nasiljem kao konstantom tzv. razvoja ljudske zajednice. Klasična borba za alfa poziciju u društvu atavizam je još od pradavnih dana, kada se nova vrsta borila za goli opstanak unutar čopora kao jedinog zaloga za krhko održavanje sopstvene budućnosti. Sredstvo za masovnu političku mobilizaciju danas se zove nacionalni odnosno verski mit s ideologijom kao alatom ostvarenja u rukama najjačih pojedniaca i interesnih grupa odnosno tzv. nacionalnih, verskih i političkih zajednica, a cilj im je proširivanje sopstvene političke i gospodarske moći. Nasilje kao najbrži oblik ostvarenja tzv. ideoloških ciljeva ujedno je i najefikasnije sredstvo za lečenje frustracija zbog sopstvene minorne pozicije u društvu ”velikih očekivanja”. Ideologija je uglavnom kolektivno pokriće individualnog nasilja.  Marijan Crtalić multimedijalni je umetnik rođen 1968. godine. Završio je Akademiju likovnih umetnosti u Zagrebu 1992. godine, izlagao na preko dvesta samostalnih i grupnih izložbi u zemlji inostranstvu, dobitnik nekoliko nagrada, a živi i radi u Zagrebu i Sisku.

Noć performansa program je festivala Perforacije koji se sprovodi pod platformom This is a Domino project  www.thisisadominoproject.org