Darija Medić: “INTO THE BLIND”

Darija Medić je medijska umetnica koja kroz upotrebu jezika, tehnologije i dizajna istražuje područje korekcije/krađe/građenja identiteta i lavirinte savremenih tehnoloških praksi. Većina njenih radova su spekulativne intervencije unutar nesavršenosti sistema koje otvaraju pitanja društvenog građenja značenja i dinamike distribucije moći. Završila je Umrežene medije na Pit Cvart institutu u Roterdamu, Holandiji i Nove likovne medije na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu, Srbiji.

JAVNO VOĐENJE KROZ IZLOŽBU 9. I 10. MAJA OD 19h DO 20h.

 

Darija je izlagala je u zemljii i inostranstvu i predstavljala svoj rad na projektima kao što su Mindware: technologies of dialogue (Poljska), Karasssuite (Slovačka, Belgija), Napravi me festival (Srbija, Austrija), Hacker space festival (Francuska), Unlimited liability (Nemačka), MEMEFEST/festival radikalnih komunikacija (internacionalno), Viral communications konferencija (Holandija). U svojim aktivnostima se zalaže za autonomne oblike učenja i umetničke delatnosti kao potencijala za individualnu i društvenu emancipaciju.

 

Navigacija u doba magične produkcije*
Više na http://pzwart3.wdka.hro.nl/mediawiki/images/0/04/Darija_medic_thesis.pdf

U svetu savršeno funkcionalnih i sinhronizovanih platformi, tehnologija više nije proteza jednog hibridnog organizma kiborga (*Dona Haravej). Ona je u isto vreme kolektivna fantazija i fizičko bojno polje društvenih sila sublimiranih u protokole*. Participativni svet tehnokulture je totalan, jer je konstantan i sveprisutan, izvan i iznad tehnoloških uređaja , kao orijentir kroz realnost digitalne materijalnosti. Oblikujući vreme/prostor do tačke sopstvene asimilacije, u isto vreme stoji kao ključan medijator ljudskih aktivnosti i komunikacija.

Into the Blind zadire u svakodnevno pozicioniranje prema alatima od neprocenjive vrednosti koji oblikuju naše kretanje, a koji u isto vreme, zbog svoje prirode ostaju suštinski misteriozni. Kroz simulaciju plasmana modifikovanog GPS softvera* na tržište, ovaj rad ispituje prirodu proizvodnje tehnoloških narativa i praksi. Različiti principi navigacije su, kao eksperimentalni tehnološki ogled, ponuđeni u vidu proizvoda sa propratnim elementima korporativne retorike.
-Model 100 nudi taksistima mogućnost zarađivanja novca kroz duže putanje, dok
mušteriji i dalje izgleda kao regularan navigacioni program
-Model 200 nudi putanje za izbegavanje policije
-Model 300 traži putanje slabijeg elektromagnetnog zračenja

Koristeći osnovno pravilo interfejs dizajna- dati korisniku osećaj da drži stvari pod kontrolom, modeli 100-300 se pozicioniraju unutar trougla čovek-manipulacija-tehnologija.
Funkcije modela se kreću od ispunjavanja praktičnih (model 100) do apstraktnih (model 300)  zahteva za zaobilaznim putevima, a njihov raspon oslikava spekulativne mogućnosti retorike tržišta omogućene sugestivnošću same tehnologije.
Ono što vezuje ova tri modela je identično tumačenje zahteva, odnosno isti program u osnovi, ali kako mehanizmi unutarnjeg funkcionisanja nisu vidljivi, njihovo pakovanje daje utisak različitosti i uliva poverenje korisniku.

Materijalna baza sugestivnosti današnjeg softvera je ogroman komunikativni jaz između ljudske percepcije i koda koji je unutar određene kompleksne tehnologije, kao i sve brži razvoj softvera i uređaja u pravcu intuitivnosti. Što je veći prostor između koda i ljudskog logičkog razumevanja, to su veće mogućnosti tumačenja, pa tako i pristup unutarnjim mehanizmima tehnoloških struktura postaje današnja privilegija, i nosilac društvene moći. U tom smislu sve češće regulacije u cilju centralizacije informaciono-komunikacionih procesa igraju bitnu političku ulogu u pravcu kontrole nad tehnološkim praksama.

Iz nagona za  fizičkim i figurativnim otvaranjem crne kutije* zatvorenih sistema, ove navigacione ponude ispituju prostor između ljudske percepcije i tehnoloških struktura, da bi učinile vidljivim odluke koje postoje iza svake neutralne tehnologije. U klasičnoj tradiciji haka na primeru jednog od najzatvoreniijih sistema (sistem GPS-a, stvoren prvenstveno za vojne upotrebe), Into the Blind nadograđuje strategiju situacionističkog deturnamenta* spekulativnom tehnologijom. Birajući put “kojim se ređe ide”, tj menjajući funkciju optimalne rute, modifikovan softver ukazuje na problem tehnološkog determinizma kako na simboličkom nivou (tehnologija kao ruka vodilja, navodjenje na pravi put), tako i na materijalnom nivou, kroz samu strukturu programa, preko koncepta efektivnih algoritama.
Kao laboratorija konzumiranja tehnologije, Into the blind slavi mantru praktikovanja performativnog koda I poziva na slobodu intervenisanja u softveru, međujeziku čoveka i mašine, ili kako bi Katrin Hejls rekla: “We become the codes we punch”*.

Linkovi:
Valter Benjamin/Walter Benjamin The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction
http://www.marxists.org/reference/subject/philosophy/works/ge/benjamin.htm
Dona Haravej/Donna Harraway: http://www.scribd.com/doc/20261943/Hayles-Virtual-Bodies-and-Flickering-Signifiers
Situacionistička internacionala/Situationist international
http://library.nothingness.org/articles/SI/en/display/315

Navit, open source program za navigaciju/Navit, an open source navigation program
http://www.navit-project.org/
Crna kutija/Black box
http://en.wikipedia.org/wiki/Black_box
Protokol- Aleksander Galovej/Protocol- Alexander Galloway
http://mitpress.mit.edu/catalog/item/default.asp?ttype=2&tid=10069

Komentari