Centar za jugoslovenske studije i Dom omladine Beograd u 2024. godini ulaze u sedmu godinu saradnje. Tribinski program koji je pokrenut u godini kada smo obeležavali sto godina od stvaranja jugoslovenske države (2018) stekao je brojnu publiku pokrećući teme koje su za cilj imale „približavanje“ istorije Jugoslavije, ali i ukazivanje na savremene probleme koji se ne mogu jasno sagledati bez ukazivanja na događaje i procese koji su neodvojivi od istorije jugoslovenske države. Zahvaljujući ovakvom pristupu, tribinski program Centra za jugoslovenske studije i Doma omladine Beograd, ne samo da je stekao brojnu publiku, već je uspeo da se „nametne“ kao mesto „žive“ debate koja pokreće ispisivanje novih stranica istorije Jugoslavije. To je jedan od ključnih razloga zašto smatramo da je u nastupajućoj „sezoni“ prostor tribinskog programa neophodno „ustupiti“ ne samo autorima i autorkama najnovijih studija koje predstavljaju važan doprinos proučavanju istorije Jugoslavije, a koje su napisane u periodu od 2018. godine do danas, već i svim onim stvaraocima (piscima, umetnicima, društvenim radnicima) koji su svojim stvaralaštvom sačuvali nasleđe jugoslovenske države u javnom prostoru i različitim oblastima stvaralaštva predstavljajući ga kroz nove interpretacije, ali i u  dinamičnom dijalogu sa savremenošću mlađim generacijama na koje Centar za jugoslovenske studije računa kao na svoju vernu i najbolju publiku.

Tribina pod nazivom „Nuklearna politika i jugoslovenska država“ ima za cilj da kroz predstavljanje interesovanja i istraživanja: Dragomira Bondžića, istoričara čija je knjiga „Između ambicija i iluzija“. Knjiga „Nuklearna politika Jugoslavije 1945–1990“ (Institut za savremenu istoriju) pre osam godina skrenula pažnju na važan segment politike jugoslovenske države koja je sebe pokušala da pozicionira kao relevantan faktor u hladnoratovskom svetu, Slobodana Bubnjevića, fizičara i naučnog novinara, čija je knjiga “Alhemija bombe“ (Laguna), kao jedinstvena istorija nuklearnog doba na srpskom jeziku postala besteler i Stefana Aleksića, kolumniste, osnivača i urednika portala Nuklearna perspektiva – skrene pažnju na aktuelan odnos savremenih država pa i Republike Srbije prema nukleranoj politici i poziciji nuklearne sile. Na tribini pod nazivom „Nuklearna politika i jugoslovenska država“ ćemo pokušati da skrenemo pažnju na iskustvo sprovođenja nuklearne politike socijalističke Jugoslavije, ali i na daleko širi kontekst razumevanja „nuklearnog doba“ unutar kog je i socijalistička Jugoslavija od početka pa do kraja svoga postojanja pokušala da igra određenu ulogu. Zanimaće nas razlozi potrebe jugoslovenske države da se pozicionira kao država koja i u „nuklearnom dobu“ može na određeni način da „participira“ ali i posledice proaktivne politike koju je Jugoslavija pokušavala da vodi. Šta je od „alhemije“ Jugoslavije ostalo danas?

O UČESNICIMA:

Dragomir Bondžić (Kruševac, 1973) je naučni savetnik Instituta za savremenu istoriju (Beograd). Magistrirao je i doktorirao na Katedri za istoriju Jugoslavije Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Bavi se istorijom Jugoslavije i Srbije u 20. veku s posebnim osvrtom na: razvoj nauke, prosvete i kulture, istoriju Beogradskog univerziteta, odnos države i intelektualne elite, međunarodne naučne veze u vreme Hladnog rata, školovanje studenata iz nesvrstanih zemalja u Jugoslaviji i nuklearnu politiku Jugoslavije. Objavio je više desetina radova od kojih posebno izdvajamo monografije: Beogradski univerzitet 1944–1952 (2004); Univerzitet u socijalizmu: visoko školstvo u Srbiji 1950–1960 (2010); Misao bez pasoša. Međunarodna saradnja Beogradskog univerziteta 1945–1960, (2011); Između ambicija i iluzija. Nuklearna politika Jugoslavije 1945–1990 (2016); Ruski emigranti profesori Beogradskog univerziteta (2023). Koautor je udžbenika iz istorije za 7. i 8. razred osnovne škole i 3. Razred gimnazije. Bavi se i lokalnom istorijom. Jedan je od pokretača publikacije Župski zbornik koju izdaje Zavičajni muzej Župe u Aleksandrovcu. Od 2015. do 2023. je bio glavni i odgovorni urednik časopisa Istorija 20. veka.

Slobodan Bubnjević (Rijeka, 1978) je naučni novinar i pisac. Završio je Matematičku gimnaziju u Beogradu i diplomirao eksperimentalnu fiziku na Fizičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Zaposlen je kao stručni savetnik za komunikacije u Institutu za fiziku u Beogradu. Pre toga je radio u Centru za promociju nauke kao i u beogradskom nedeljniku Vreme. Popularne članke povremeno piše za američke časopise kao što je Physics Today, ali sarađuje i u brojnim domaćim medijima, kao što su RTS, Politika, Vreme, National Geographic Srbija, Klima 101 i Odiseja. Uređuje portal Nauka kroz priče. Objavio je tri knjige: Alhemija bombe i zbirke priča Strah od promaje i Perturbacije i druge nevolje. Napisao je osam radio drama koje su emitovane na Radio Beogradu. Član je Srpskog književnog društva i dobitnik nagrade Fonda Borislav Pekić za roman Sedmi narod.

Stefan Aleksić (1980) je osnovne studije završio na Filozofskom fakultetu da bi zatim magistrirao na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu. Trenutno je doktorand na Odeljenju za etnologiju i antropologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Prvenstveno se za zanima za teme iz oblasti antropologije politike, antropologije tehnologije, političke ekonomije, istorijskog materijalizma i marksizma. Autor je i kolumnista brojnih domaćih, regionalnih i stranih listova i web portala uključujući: Mašinu, Peščanik, Politiku, Slobodni filozofski i druge. Od aprila ove godine je osnivač i urednik portala Nuklearna perspektiva, portala o nuklearnim tehnologijama.

Ivana Pantelić (Beograd, 1977) je viša naučna saradnica Instituta za savremenu istoriju (Beograd). Bavi se proučavanjem istorije roda, a posebno procesima emancipacije žena tokom 20. veka. Autorka je monografija: Partizanke kao građanke – društvena emancipacija partizanki u Srbiji 1945-1953. i Uspon i pad prve drugarice Jugoslavije. Jovanka Broz i srpska javnost 1953-2013. Kao koautorka sa Danilom Šarencem je objavila monografiju Dve polovine sećanja: partizanski dnevnici kao izvor za istoriju Drugog svetskog rata. Bila je urednica i koautorka sa koleginicama Ljubinkom Škodrić i Jelenom Milinković, knjige Dvadeset žena koje su obeležile 20. vek u Srbiji.

Stanislava Barać (Zrenjanin, 1977) je viša naučna saradnica Instituta za književnost i umetnost (Beograd), gde je od 2004. godine zaposlena u okviru istraživačke jedinice za proučavanje književne periodike. Objavila je šezdeset naučnih studija, dve monografije (Avangardna Misao, 2008; Feministička kontrajavnost, 2015) i (ko)uredila četiri zbornika radova: Časopis Ruski arhiv 1928–1937 i kultura ruske emigracije u Kraljevini SHS/Jugoslaviji, sa Vesnom Matović (2015), Časopisi za decu: jugoslovensko nasleđe 1918–1991, sa Tijanom Tropin (2019), Prvi svetski rat i slovenske književnosti, sa Biljanom Andonovskom (2021) i Časopis Žena danas 1936–1940: prosvećivanje za revoluciju (2022).