U pitanju su „Jedna ugašena zvezda“ (1902), „Dva amaneta“ (1893) i „Jedan razoren um“ (1893), dela raznolika po sadržini i motivima, ali ipak prepoznatljiva po Komarčićevom jeziku i naraciji. Komarčić u svojoj prozi spaja tradicionalno srpsko nasleđe sa idejama novog veka i novog društva, oscilujući između romantizma i realizma. Nažalost, njegova velika popularnost i čitanost bila je kratkog veka, umnogome zahvaljujući kritičaru Jovanu Skerliću.

O recepciji dela Lazar Komačića govore: dr Milovan S. Milović, koji je doktorirao na temu “Književno delo Lazara Komarčića“; Dubravka Dragović Šehović, urednica Portalibrisa; Žarko Milićević, predsednik Društva „Lazar Komarčić“