Dobro je poznata činjenica da duševni bolesnici nose teško breme stigmatizacije sa kojim se, manje ili više uspešno, nose oni sami, ali i članovi njihovih porodica i njihovi terapeuti, psihijatri. Destigmatizacija obolelih od psihotičnih poremećaja je posao i napor svih psihijatara, bez obzira u kakvim uslovima i gde rade. Društvena sredina teško prihvata različitost, ali je istina, a i iskustvo nas je tome naučilo, da i lekari imaju poseban i specifičan odnos ne samo prema duševno obolelima, već i prema profesionalcima koji se njima bave. Brojna je literatura koja se bavi stigmatizacijom duševnih bolesnika, ali je nesrezmerno manji broj istraživanja koja se bave odnosom okoline (i lekara) prema psihijatriji kao medicinskoj grani i prema psihijatrima. Malo ili nikako se radi na „destigmatizaciji“ profesionalaca koji rade sa ovom populacijom i koji nose punu odgovornost za njihovo lečenje.

Uvreženo je mišljenje u društvu da su psihijatri i psihijatrijske sestre zaposleni u duševnim bolnicama uniformisane autoritarne figure koje
se u celosti brinu i od kojih se očekuje da u potpunosti kontrolišu bolesnika i njihovo ponašanje. Ovakav stereotip je stvoren kako bi se umanjio strah i neizvesnost koji postoje kada su u pitanju duševni bolesnici.

Cilj ovog istraživanja koje su sprovele Gordana Nikolić-Balkoski, Danijela Tiosavljević i Maja Pantović je, upravo, ispitivanje mišljenja i stavova lekara (nepsihijatara) o različitim aspektima psihijatrije kao grane, kao i o kliničkoj praksi u psihijatriji. Stavovi i mišljenje su procenjivani kroz strukturisani upitnik (The Images Study, Association’s Stigma and Mental Disorders Section, Ženeva,  2012), koji je anoniman i koji, pored specijalnog, sadrži i deo koji se odnosi na sociodemografske podatke anketiranih osoba. Istraživanjem su obuhvaćeni lekari različitih specijalnosti, kao i lekari bez specijalizacije, a koji su zaposleni u ustanovama primarne i tercijarne zdravstvene zaštite. Sadržinski, ovo istraživanje je pionirski poduhvat na ovim prostorima.

Dr Danijela (Vujica) Tiosavljević rođena je 1973. godine u Novom Pazaru. Medicinski fakultet u Beogradu je završila jula 1999. godine, sa prosečnom ocenom 9,57 (devet, pedeset sedam). Poslediplomske studije iz psihijatrije je završila na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Magistarsku tezu pod nazivom »Adaptivne funkcije Ega i seksualnost žena koje se bave prostitucijom« javno je odbranila 2008. godine.

Zaposlena je od 2010. godine, u zvanju asistenta za užu naučnu oblast Medicina i društvo, na Katedri humanističkih nauka Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Zaposlena je od 2000. godine u Klinici za psihijatriju KCS, prvo kao lekar na specijalizaciji, potom kao lekar specijalista psihijatrije. Dr Danijela Tiosavljević se tokom rada na Klinici za psihijatriju KCS edukovala za primenu bihejvioralno-kognitivnih terpijskih metoda u lečenju: seksualnih poremećaja, anksioznih poremećaja i socijalnih fobija.
Autor je i koautor brojnih radova prezentovanih na skupovima u zemlji i inostranstvu. Član je Naučno-nastavnog veća Medicinskog fakulteta u Beogradu. Član je Naučnog veća Medicinskog fakulteta u Beogradu. Član je komisije za praćenje naučnoistraživačkog razvoja Medicinskog fakulteta u Beogradu. Počev od 2011.godine je član tela za procenu podobnosti primalaca i davalaca bubrega u sklopu pripreme za živu transplantaciju bubrega, KZP, KCS. Član je Bioetičkog društva Srbije i RLK Srbije.
Uža naučna oblast: Etika u medicini, bioetika, psihijatrija, seksologija.

 

Doc. dr sci med Gordana Nikolić-Balkoski je  rođena 27.2.1957. godine u Vršcu. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Beogradu sa odličnim uspehom.Medicinski fakultet upisala je u Beogradu školske 1975/76. godine. Diplomirala je u februaru 1981. godine na Medicinskom fakultetu u Beogradu. U toku studija bavila  se naučnoistraživačkim radom i učestvovala na kongresima studenata medicine.

Zaposlena je u Institutu za psihijatriju od decembra 1984.godine (tada Psihijatrijska klinika). Radila je kao klinički lekar, lekar na specijalizaciji, a od 1991. godine kao lekar specijalista neuropsihijatrije. Do 1992. godine radila je na Klinici za psihoze, a kasnije na Klinici za parcijalnu hospitalizaciju, od decembra 2006. godine kao načelnik IX kliničkog odeljenja. Od 1997. godine radi kao asistent na predmetu psihijatrija, nastavna baza Institut za psihijatriju. Reizabrana je u isto zvanje 2001. godine, i ponovni reizbor bio je 2005. godine. U zvanje docenta izabrana je 2008. godine.
Specijalistički ispit iz neuropsihijatrije položila je marta 1991. godine sa odličnim uspehom. Jednogodišnji kurs iz porodične psihoterapije završila je 1995.godine. Aktivno učestvuje u sprovođenju grupne psihoterapije psihoza. Autor je četiri i koautor dva studentska rada. Poslediplomske studije upisala je školske 1982./83.godine na Medicinskom fakultetu u Beogradu (grupni magisterijum neuropsihologija), kao stipendista Osnovne zajednice nauke Beograda. Usmeni magistarski ispit položila je 1984. godine sa odlikom, a magistarski rad pod naslovom Neuropsihološka analiza presenilnih demencija, odbranila je 1986. godine. Titulu doktora nauka stekla je 1995. godine, nakon odbrane doktorske teze pod naslovom “Neuropsihološki deficit kod shizofrenije”. Učestvovala je kao saradnik u više naučnoistraživačkih projekata. Angažovana je kao recenzent u časopisu Social and Preventive Medicine- International Journal of Public Health. Praktičnu nastavu iz predmeta Psihijatrija vodi od školske 1993./94.godine, a od 1995./96.godine i praktičnu nastavu iz predmeta Urgentna psihijatrija, oba na Medicinskom fakultetu u Beogradu. U izvođenju praktične nastave iz predmeta Psihijatrija na engleskom jeziku učestvuje od školske 1998./99. godine (od prve generacije studenata), a od 2003. godine i iz predmeta Urgentna psihijatrija (takođe na engleskom jeziku), oba na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Predavač je u okviru nastave za specijalizante iz psihijatrije od 1994. godine, a od 1997. godine aktivno učestvuje i u izvođenju teorijske nastave na poslediplomskim kursevima (oblasti psihoterapije i socijalne psihijatrije).