“Hipofiza u egzilu” je roman o propasti druge Jugoslavije, o Beogradu devedesetih, o ratovima koji besne na prostorima nekadašnje zajedničke države, o uzburkanim sudbinama i identitetima, o ljudima podeljenim između nove stvarnosti i svojih uverenja, o tome kako ljudi koji žive u istoj porodici ili u istoj ulici postaju smrtni i ratni neprijatelji, o životu pod pritiskom, o mladim ljudima koji odlaze iz zaraćene i unesrećene zemlje u emigraciju ne bi li tamo zasnovali novi život i pronašli izgubljeni mir i smisao svakodnevice.

Junakinja romana “Hipofiza u egzilu” dolazi iz Zadra na studije u Beograd. Ubrzo njeni studentski dani postaju obeleženi raspadom zemlje, odjekom novih balkanskih ratova, bedom i hiperinflacijom, političkom obešću i slikama nasilja. Stvarnost rata i raspada zemlje potiskuju sva druga iskustva, a napetost etničkih odnosa u nekadašnjoj državi pogađa i pojedince i porodice. Odlazak u emigraciju postaje jedini mogući izlaz za mnoge mlade ljude koji u gradovima i zemljama egzila pokušavaju da se saberu i obnove iskustvo nenarušene privatnosti, ličnog spokoja i stvaranja novih porodičnih i profesionalnih okruženja.

Uporedo sa opisom doživljaja glavne junakinje, traje njena intenzivna i strasna prepiska sa najboljim drugaricama. Njihova pisma iz Beograda, Zadra, Londona, Zrenjanina i Tel Aviva predstavljaju uzbudljiva svedočanstva o istorijskoj drami koja postaje drama običnih života.

Roman Sofije Kordić je svedočanstvo protiv zaborava i protiv ravnodušnosti. Svedočeći o konkretnim iskustvima junakinja koje traumatično preživljavaju raspad zemlje i rat, roman “Hipofiza u egzilu” sugestivno pripoveda o tome kako je teško prevladati mučna iskustva života, čak i kada se njegovi junaci hrabro otisnu u novo iskustvo egzila. Jednom doživljena istorija postaje iskustvo s kojim se neprestano živi, nezavisno od ličnih uverenja i od mesta boravka.

Sofija Kordić provela je detinjstvo u Zadru, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. U Beogradu, na Fakultetu političkih nauka, diplomirala je Međunarodne odnose. Za vreme studija počela je da se bavi novinarstvom pišući za hrvatske i srpske omladinske listove. Krajem 1990. nastavlja s novinarstvom u listu Borba, kasnije Naša Borba. Pisala je i za nedeljnik Vreme i za londonski War Report.
Jednu godinu provodi na novinarskoj specijalizaciji na fakultetima za novinarstvo u Utrehtu (Holandija) i Arhusu (Danska). Krajem 1993. odlazi u Prag, gde magistrira na Srednjoevropskom univerzitetu (CEU), na Odseku za evropske studije. Pored saradnje s Našom Borbom, postaje dopisnica Radija Slobodna Evropa iz Praga. Kada se Radio preselio iz Minhena u Prag, radi kao članica redakcije za južnoslovenske jezike devet godina. Između ostalog, bavi se međunarodnom politikom i uređuje emisiju o ljudskim pravima. Nakon gašenja hrvatske redakcije, nastavlja s novinarstvom u Pragu i piše za različite hrvatske medije. Živi u Pragu sa suprugom i sinom.
Roman “Hipofiza u egzilu” je njen prvenac.