Digitalne tehnologije postale su naše sveprisutno okruženje i čine materijalnu osnovu za formiranje mreža u društvenim, kulturalnim, političkim i ekonomskim i svim drugim sferama svakodnevnog života. Istovremeno, one su postale produžeci uma i tela, poput fantomskog uda, čineći da čovek više ne vidi sebe kao jedinstvenu, izolovanu organsku celinu, već kao neku vrstu proširenog tela u simbiotičkom odnosu sa mašinom.

Identiteti se u eri novomedijske kulture pokazuju kao fluidni, kolažni i promenljivi, odnosno kao konstrukti. U knjizi se diskutuje binarna sprega identitet-sajberprostor, ali akcenat je stavljen na ulogu tela u tehnološki posredovanim interakcijama – od svakodnevne komunikacije do bio-tehnoloških intervencija u umetnosti i nauci. Zapravo, reč je o pokušaju redefinisanja i repozicioniranja statusa tela u odnosu na i u interakciji sa najnovijim tehnologijama. Polazna pretpostavka u ovoj knjizi je da bez fizičkog tela odnos na relaciji identitet-digitalni prostor ne bi bio ni moguć, što potvrđuje sve veći broj tehnoloških inovacija koje za polaznu tačku ili meru uzimaju telo i telesne funkcije kao što su disanje, puls, pokret, moždani talasi, itd.

Knjiga obuhvata mlade teorijske discipline kao što su teorija novih medija, teorija sajberkulture, teorije identiteta, teorija novomedijske umetnosti, itd., kroz koje je izgrađen hipertekstualni teorijski okvir, a samo neki od ključnih teorijskih pojmova obrađenih u ovoj knjizi su: aura umetničkog dela Valtera Benjamina, spektakl Gi Debora, fenomenologija percepcije Morisa Merlo-Pontija, panoptikon kao sistem nadziranja Mišela Fukoa, hiperrealnost Žana Bodrijara, rizom i telo bez organa Žila Deleza i Feliksa Gatarija, terminalski identitet Skota Bukatmana, i kiborg Done Haravej. Takođe, pažljivo odabrana dela cyberpunk književnosti uvedena su i tretirana kao teorijski okvir.

Iako je u osnovi teorijsko delo, knjiga obiluje primerima i ilustracijama iz oblasti popularne kulture (film, muzika, reklame) i novomedijskih umetničkih praksi (net umetnost, softverska umetnost, virtuelna umetnost, umetnost teleprisustva: telerobotika i telematika, bio-umetnost i genetička umetnost), na koje su primenjeni teorijski koncepti i kroz koje su približeni širokoj čitalačkoj publici.