U takvoj pripovednoj konstelaciji i rat dobija dublju dimenziju od političke: rat kao nasilna negacija bliskosti, praznina koja se širi među ljudima, onemogućuje intimne veze i integraciju ličnog, unutrašnjeg svita. Proza Lejle Kalamujić na svakom nivou nadilazi ispovedno, dnevničko pisanje: suptilnom figurativnošću i intertekstualnošću autorka transformiše autobiografske momente u rezonantne književne strukture. Knjiga „Zovite me Esteban“ nezaboravno je, potresno književno delo.

 
Obrazloženje žirija za dodjelu književne nagrade „Edo Budiša“:
 
Paradoksalno je da o tako teškim temama, o samoći, divljim ružama, zagrljaju u beskraju mraka, rupama u asfaltu, strahu od prepuštanja, kao i o strahu od samoga straha, Lejla tako lako piše.
Mehmed Begić, književnik
 
U zbirci priča Zovite me Esteban Lejla Kalamujić je na izvanredan način demonstrirala svoj spisateljski talenat i njome ušla u krug najboljih savremenih pisaca kratkih priča poteklih s prostora Jugoslavije.
Srđan Tešin, književnik
 
Ovo, naravno, nije samo knjiga o nemogućnosti da se prežali majčina prerana smrt, niti je melanholija tog gubitka jedino što ovaj više nego dobar rukopis nudi. A on nudi još i priču o raspadu Jugoslavije, o svim tim intimnim, unutrašnjim raspadima, o identitetu koji je nepovratno izgubljen, o ljubavi između dvije žene, i opštem osjećaju bezdomništva.
Faruk Šehić, književnik
 

Lejla Kalamujić je rođena 1980. godine u Sarajevu, gde i danas živi.
Završila je studije filozofije i sociologije.
Autorka je zbirki priča „Anatomija osmjeha“ i „Zovite me Esteban“.
 
Zbirka priča „Zovite me Esteban“ bila je u najužem izboru za bosanskohercegovačkog kandidata za Evropsku književnu nagradu 2016. godine a dobitnik je nagrade „Edo Budiša“ za 2016. godinu za najbolju zbirku priča (za područje HR, BiH, SRB i CG)
 
Lejla Kalamujić objavljuje prozu, eseje i kritike u časopisima i na veb-portalima u BiH i regiji.