Roman počinje egzistencijalnim nedoumicama glavnog junaka, koji su proizvod susreta sa apsurdom življenja. Posmatrajući post-mortem fotografije viktorijanskog doba, on konstatuje taj apsurd, ali i doziva sećanja, putem kojih čitalac biva upoznat sa samim junakom. Sećanja nisu hronološka, ali na veoma jasan način opisuju junaka. Čitalac tu može da otkrije junakovo poreklo, navike, konzumaciju droge, ali i to da je isti sveštenik. To otkriva tek u poslednjem „sećanju“. Zatim sledi uvod u akciju, koju glavni junak želi da ostvari, revoltiran apsurdom ponavljanja, kroz dva događaja iz njegovog života, koji i otkrivaju apsurdnost bilo kojeg delovanja. Odluka je pala, ali čitalac još uvek ne zna šta je to po sredi.