Tribina pod naslovom Sećanje na Jugoslaviju pretposlednji je događaj koga Centar za jugoslovenske studije i Dom omladine Beograd organizuju u okviru Tribinskog programa Sto godina od osnivanja Jugoslavije. Učesnici i učesnice poslednje tribine u okviru tribinskog programa pokušaće da odgovore, pre svega na dva pitanja: Da li se sećamo Jugoslavije? Kako se sećamo Jugoslavije? Učesnici i učesnice tribine Sećanje na Jugoslaviju pokušaće da skrenu pažnju kako na sećanje na Kraljevinu Jugoslaviju tako i na sećanje na period postojanja socijalističke Jugoslavije. Fokusiraće se na savremenu praksu romantizacije nasleđa Kraljevine Jugoslavije kao i na njenu funkciju u procesu konstituisanja ne samo novog identiteta već i “nove” prošlosti. Posebno će insistirati na praksi definisanja zvaničnog sećanja u SFRJ koja je u periodu postojanja socijalističke Jugoslavije prolazila kroz različite faze podrazumevajući podizanje mreže spomenika i razvijanje komemorativnih praksi. Pokazaće kako je samo neznatan broj nekadašnjih komemorativnih praksi pronašao svoje mesto u novim nacionalnim narativima. Mnogi od ovih spomenika danas su deo pejzaža novih samostalnih država. Učesnici i učesnice tribine Sećanje na Jugoslaviju govoriće o jugonostalgiji kao fenomenu koji je u periodu od raspada SFRJ do danas konstantno menjao formu. Biće predstavljeni načini na koje pojedinci angažuju prošlost u svojim narativima, da bi shvatili sadašnjost i konceptualizovali budućnost. Pokazaće se kako revitalizacija socijalizma u nostalgičnim i neonostalgičnim narativima predstavlja nužnu, subverzivnu kritiku prezentizma, sadašnjih dominantnih ideoloških matrica nikada završene tranzicije, prema kojima je postojeći svet nedovoljno dobar i u kontekstu bivših jugoslovenskih republika nudi perspektivu „kako bi trebalo da bude“. Poseban akcenat biće stavljen na institucije kulture sećaju Jugoslavije s obzirom na to da su mnoge teme u vezi sa jugoslovenskim nasleđem i jugoslovenskom istorijom još uvek nerasvetljene, „osetljive”, kontroverzne, mnogi ratovi su u glavama i neke bitke još nisu završene, a jugoslovenstvo se u javnom diskursu najčešće svodi na jugonostalgiju koja se ne posmatra kao produktivna analitička kategorija i važan način mobilizacije socijalističkog nasleđa u političkim pregovaranjima o sadašnjosti i budućnosti već kao relikt prošlosti.

O učesnicama tribine:

Srđan Milošević (Čačak, 1982) je naučni saradnik Instituta za noviju istoriju Srbije. Diplomirao i doktorirao na Istoriji Jugoslavije, na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Usavršavao se na Institutu za istoriju i kulturu Istočne Evrope u Lajpcigu i na Imre Kertesz Kolleg u Jeni. Bavi se istorijom Jugoslavije, sa fokusom na probleme revizionizma u istoriografiji i javnom diskursu. Autor je monografije Istorija pred sudom. Istorijski i pravni aspekti u rehabilitaciji kneza Pavla Karađorđevića (2013).

Marija Đorđević (Beograd, 1986) je diplomirala je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Master studije iz oblasti muzeologije završila je u Amsterdamu, a doktorsku disertaciju će odbraniti na Univerzitetu u Hildeshajmu u Nemačkoj. U svom radu fokusira se na kulturnu baštinu i muzejske institucije, kao i na procese stavranja i prezentacije identiteta. Njena doktorska disertacija posvećena je komemoracijama NOB-a i spomeničkoj mreži podignutoj na teritoriji SFRJ, sa posebnim akcentom na komemorativne prakse koje su započete nakon završetka Drugog svetskog rata, a praktikuju se i danas, sa izmenjenim narativima i glavnim akterima.

Emilija Mijić (Beogradu, 1985) je istraživačica saradnica Centra za sociološka i antropološka istraživanja Instituta društvenih nauka. Bavi se kulturom sećanja, antropologijom popularne kulture i istraživanjem kulturnih politika. U toku naredne godine treba da odbrani doktorsku tezu na temu jugonostalgičnih narativa i popularnih reprezentacija socijalizma u savremenom društvu Srbije na Odeljenju za etnologiju i antropologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Bila gostujući predavač na Odseku za kulturalne studije Filozofskog fakulteta Univerziteta u Rijeci. Autorka je monografije Recentna spomenička kultura Zapadnog Balkana: pop-heroji i tradicija (2012).

Ana Panić (Beograd, 1978) je viša kustoskinja i istoričarka umetnosti. Od 2005. godine radi kao kustoskinja likovne zbirke Muzeja istorije Jugoslavije u Beogradu. Autorka je i koautorka brojnih izložbi sa temama iz istorije i popularne kulture SFRJ, kao i izložbi iz zbirki Muzeja istorije Jugoslavije. Dobitnica je dva priznanja Muzejskog društva Srbije − nagrade „Mihailo Valtrović“ i priznanja Društva istoričara umetnosti Srbije. Područje njenog posebnog interesa su kultura i umetnost u socijalističkoj Jugoslaviji, političke prakse (post) jugoslovenske umetnosti i savremena umetnička produkcija, kultura sećanja i izgradnja kolektivnog sećanja na Jugoslaviju, javni spomenici i njihova uloga u materijalizaciji kolektivnog sećanja, umetnost kao sredstvo konstruisanja (nad) nacionalnog identiteta.

O moderatoru:

Srđan Radović (Titograd, 1976) je etnolog-antropolog i viši naučni saradnik Etnografskog instituta SANU. Doktorirao je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Stručno se usavršavao na WZB i Humboltovom univerzitetu u Berlinu. Bio je gostujući predavač na univerzitetima u Rigi i Beogradu. Autor je monografija: Slika Evrope. Istraživanje predstava o Evropi i Srbiji na početku 21. veka (2009), Grad kao tekst (2013), Beogradski odonimi (2014). Bavi se istraživanjem pitanja kulture pamćenja, urbane antropologije i dinamike identiteta. Jedan je od osnivača Centra za jugoslovenske studije.