Medicina je jedna od oblasti u kojima je tokom prethodnog stoleća došlo do važnih naučnih otkrića što je potom dovelo i do razvoja novih disciplina. Danas se najvaći broj naučnih istraživanja sprovodi u modernim granama medicine poput genetike ili nuklearne medicine, dok se i sve ostale grane ubrzano razvijaju. Neretko se javljaju nove zarazne bolesti, a problemi izazvani nekim već poznatim hroničnim bolestima se produbljuju.

Zbog ovako ubrzanog razvoja u oblasti medicine, neophodno je da se i jezik medicinske nauke i struke menja, prilagođava i nadograđuje. Ne čudi što je upravo engleski jezik postao svojevrsni lingua franca u ovoj oblasti, jer je on u stanju da prati taj ubrzani razvojni proces u modernim i klasičnim granama medicine. Naime, reč je o standardizovanom i leksički veoma bogatom jeziku, koji se konstantno razvija i nadograđuje, pa tako uspeva u velikoj meri da utiče i na druge, manje, jezike u ovoj specijalizovanoj oblasti.

Jedan od tih manjih jezika za medicinske svrhe jeste i srpski koji, na žalost, nije ni približno tako uređen i koji dosta kasni za novinama u nauci i struci. Iz tog razloga se postavlja pitanje kakav jezik koriste lekari u ovoj sredini i umeju li svoj jezik i govor da prilagode široj populaciji kojoj je u raznim prilikama i namenjen ili, u nedostatku domaćih reči i izraza, posežu za anglicizmima i drugim pozajmljenicama.
Nakon pregleda trenutnog stanja u srpskom jeziku za medicinske potrebe, biće navedeni zaključci pojedinih istraživanja kojima je ispitivan značaj kvalitetne komunikacije između lekara i pacijenta. U cilju poređenja tih rezultata sa stanjem na ovim prostorima biće prikazani i rezultati mini – ankete koja je sprovedena među ovdašnjom populacijom. Analiziraćemo i izvestan broj članaka sa medicinskom tematikom iz časopisa za koje pišu lekari a koji su namenjeni široj čitalačkoj publici, kao i gostovanja lekara u televizijskim emisijama koje za temu imaju medicinu i zdravlje a takođe se obraćaju laičkoj populaciji. Studenti treće godine Medicinskog fakulteta u Beogradu, kao budući lekari, daće svoje viđenje problema koji postoje na nivou interakcije lekara i pacijenta, nakon čega ćemo pokušati da izvedemo zaključke o načinu na koji lekari u Srbiji koriste jezik u svome obraćanju pacijentima i damo predloge za popravljanje trenutne situacije.

Prof. dr Sofija Mićić – Kandijaš
Izvodi redovnu i izbornu nastavu engleskog jezika na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Rukovodilac je engleske nastave za predmet Humanističke nauke (2006/07 – 2011/12). Pored redovne i izborne nastave engleskog jezika na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, rukovodilac je predmeta ENGLESKI JEZIK ZA POTREBE STOMATOLOŠKE NAUKE i uključena u nastavu doktorskih studija Stomatološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Od 2007. do 2011. godine bila je lektor u najstarijem srpskom medicinskom časopisu Srpski arhiv za celokupno lekarstvo i Stomatološki glasnik Srbije.

Član je Uredništva časopisa i urednik rubrike ,,Jezik medicine’’ (od 2009). Član je brojnih domaćih i međunarodnih udruženja profesora engleskog jezika (Društvo za primenjenu lingvistiku Srbije, Udruženje anglista Srbije pri ESSE, BDS, ELTA, IATEFL, EMWA, COMET, EACH, FIT i dr). Posebno se ističe članstvo u Glavnom odboru Udruženja Fulbrajtovih stipendista Srbije (2007-) i Evropskom odboru za profesionalni razvoj (EPDC) Evropske asocijacije za pisanje u medicini (EMWA) (2007-2009). U okviru ove asocijacije, stalni je rukovodilac radionice ‘’Collocations in Medical Writing and Translation’’ vezane za jezik i pisanje koja se vrednuje sistemom evropskih kredita. Bila je rukovodilac Panela THE LSP PROSPECTS AT UNIVERSITY na 2. Međunarodnoj konferenciji JEZIK STRUKE – IZAZOVI I PERSPEKTIVE, Filozofski fakultet Univerziteta u Beogradu, 4-6.2.2011. Prof. dr Sofija Mićić-Kandijaš, zajedno s dr Anamarijom Gjuran Coha, sa Sveučilišta u Rijeci, Medicinski fakultet, rukovodi Seminarom LANGUAGE OF MEDICINE na Konferenciji evropskog Društva za studije engleskog jezika, Istanbul, Turska, 4-8.9.2012.

Autorka je velikog broja radova u domaćim i međunarodnim naučno-stručnim časopisima i knjiga:

Osnovni udžbenik za studente medicine: Mićić, S. English for Medical Academic Purposes. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 3. izdanje 2009 (prvo izdanje 2005, drugo izdanje 2007).
Rečnik: Mićić, S. Medicinski rečnik. Englesko-sprski i srpsko-engleski. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 2007; Mićić, S. Medicinski rečnik. Englesko-sprski i srpsko-engleski. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 2. prerađeno izdanje, 2011.

Monografije:
1. Mićić, S. Rečenice u savremenom engleskom jeziku. Definicije i klasifikacije. Beograd: Evropski centar za mir i razvoj Ujedinjenih nacija, 1998.
2. Mićić, S. Nazivi bolesti i poremećaja u engleskom i srpskom jeziku. Beograd: Beogradska knjiga, 2004.
3. Mićić, S. Studije o jeziku medicine u engleskom i srpskom. Beograd: Beogradska knjiga, 2009.

Usavršavala se kao dobitnik Fulbrajtove stipendije za naučno-istraživački rad u SAD, Indiana University Purdue University Indianapolis (IUPUI) 2004/05 i Morlijeve stipendije mičigenskog univerziteta, English Language Institute (ELI), Ann Arbor, SAD, 2007.

Danka Sinadinović rođena je 1978. godine u Beogradu. Diplomirala je 2001. godine na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Grupi za anglistiku. Deset godina je radila kao profesor engleskog jezika u Institutu za strane jezike u Beogradu, a od 2011. godine je zaposlena na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu kao asistent za engleski jezik na Katedri humanističkih nauka. Na Filološkom fakultetu radi doktorsku disertaciju iz oblasti analize diskursa i analize konverzacije, na temu interakcije lekara i pacijenta na engleskom i srpskom govornom području. Redovno učestvuje na naučnim i stručnim konferencijama u zemlji i inostranstvu, a naučne radove objavljuje u domaćim i stranim časopisima i zbornicima. Radi kao lektor za engleski jezik u časopisima Medicinska istraživanja i Medicinski podmladak. Član je nekoliko relevantnih udruženja iz oblasti jezika i nastave jezika. Njena interesovanja obuhvataju metodiku nastave stranog jezika, jezik za posebne svrhe, analizu diskursa, analizu konverzacije, sociolingvistiku, rodne studije.