Raspad Jugoslavije

Tribinom pod nazivom Raspad Jugoslavije Centar za jugoslovenske studije i Dom omladine Beograd privode kraju razgovore na temu Sto godina od osnivanja Jugoslavije. Učesnici pretposlednje tribine u okviru tribinskog programa koji je imao za cilj da kanališe brojne „žive“ rasprave koje se vode o pitanjima vezanim za postojanje i nasleđe jugoslovenske države, kako u okvirima naučne zajednice tako i u okviru šire javnosti, medijima, koji više nego ikada ranije igraju značajnu ulogu u procesu konstruisanja sećanja na Jugoslaviju i njene simbole, na prostoru svih država naslednica Jugoslavije pa i u Republici Srbiji, fokusiraće se na analizu onih činioca koji su doveli do raspada Jugoslavije pa samim tim i do izbijanja rata na prostoru bivše Jugoslavije kao i na analizu fenomena koji pripadaju post-jugoslovenskom nasleđu. Učesnici tribine Raspad Jugoslavije pokušaće da ukažu na događaje koji su predhodili definitivnom raspadu SFRJ odnosno one koji su predstavljali simboličku predigru brojnih scena nasilja koje će postati deo svakodnevice tokom devedesetih godina 20. veka. Zanimaće ih – Kako je jedna potkultura poput navijačke postala relevantan politički faktor a njeni pripadnici neupitni nosioci „patriotskog kapitala“? Gosti Centra za jugoslovenske studije i Doma omladine ukazaće na ključne etape Raspada i označi njegove glavne aktere posebno skrećući pažnju na međunarodne okolnosti i prilike koje su svedočile nastanku ali i “nestanku” jugoslovenske države. Tribina pod nazivom Raspad Jugoslavije skrenuće pažnju i na samu raspravu o “propasti” jugoslovenske države, na, po nekad, opsesivnu potragu za uzrocima raspada Jugoslavije koja se zna svesti na iznošenje neobičnih i komičnih argumenata. Posebnu pažnu, učesnici tribine Raspad Jugoslavije, pokušaće da skrenu na aktuelnu dinamiku jugoslovenskog prostora koja nas dovodi i do, možda ključnog pitanja – Ima li Jugoslavije posle njenog raspada?

O učesnicama tribine:

Ivan Đorđević (1977) je naučni saradnik Etnografskog instituta SANU. Prevashodno se interesuje za antropologiju sporta, političku antropologiju i marginalizovane zajednice. Kao rezultat usredsređenosti na ispitivanje društvene uloge sporta, objavio je knjigu Antropolog među navijačima (2015).

Vladimir Petrović (1979) je viši naučni saradnik Instituta za savremenu istoriju i gostujući predavač na Centralnoevropskom univerzitetu u Budimpešti i Bostonskom univerzitetu. Autor je monografija: Jugoslavija stupa na Bliski istok (2006), Titova lična diplomatija (2010) i The Emergence of Historical Forensic Expertise: Clio takes the Stand (2016). U Institutu za savremenu istoriju uređuje ediciju istorijskih izvora Kraj Jugoslavije.

Jovo Bakić (1970) je docent na Odeljenju za sociologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Stručno se usavršavao na Univerzitetima u: Oksfordu, Helsinkiju i na Univerzitetu Masačusets u Amherstu. Predavao je po pozivu na Karlovom univerzitetu u Pragu. Posebno je zainteresovan za istorijsku sociologiju politike, sociologiju saznanja, teorije nacije i nacionalizma, različite ideologije, bivšu Jugoslaviju i njene države-naslednice. Autor je monografija: Jugoslavija: razaranje i njegovi tumači (2011) i Ideologije jugoslovenstva između srpskog i hrvatskog nacionalizma 1918-1941 (2004). U najavi je njegova monografija pod nazivom Krajnja desnica u starim evropskim oligarhijama 1945-2018.

Igor Štiks (1977) je redovni profesor Fakulteta za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum. Predavao je na univerzitetima u Edinburgu, Gracu, Ljubljani i Sarajevu. Osnovne oblasti istraživanja su mu: političke nauke, kulturne studije, politička teorija, društveni pokreti i umetnost. Objavio je monografiju Nations and Citizens in Yugoslavia and the Post-Yugoslav States: One Hundred Years of Citizenship (2015) koja je pod naslovom Državljanin, građanin, stranac, neprijatelj: jedna povijest Jugoslavije i postjugoslavenskih država objavljena i kod nas (2016). Sa Srećkom Horvatom objavio je knjigu Pravo na pobunu (2010) i uredio zbornik Dobro došli u pustinju postsocijalizma (englesko izdanje Verso, 2015; Fraktura, 2015). Sa Jo Shaw uredio je zbornike Citizenship after Yugoslavia (2012) i Citizenship Rights (2013). Autor je dva nagrađivana romana, Dvorac u Romanji (2000) i Elijahova stolica (2006) koja su do danas prevedena na 15 jezika, kao i romana Rezalište (2017). U Jugoslovenskom dramskom pozorištu predstava Elijahova stolica, u režiji Borisa Liješevića, osvojila je Grand Prix BITEF-a 2011. Njegova prva drama Brašno u venama (2016) je dobila nekoliko regionalnih nagrada za najbolji tekst, dok je njegov komad Zrenjanin premijerno izveden u Narodnom pozorištu u Zrenjaninu 2017. Za svoj književni, intelektualni i javni rad dobio je francusko odlikovanje Chevalier des Arts et des Lettres.

O moderatorki:

Sanja Petrović Todosijević (1977) je naučna saradnica Instituta za noviju istoriju Srbije i jedna od osnivačica Centra za jugoslovenske studije. Bavi se duštvenom istorijom Srbije i Jugoslavije u periodu posle Drugog svetskog rata s posebnim akcentom na istoriju detinjstva i istoriju obrazovanja kao i istorijom Drugog svetskog rata s posebnim osvrtom na Holokaust i nemačko okupaciono područje u Srbiji. Autorka je monografije Za bezimene. Delatnost UNICEF-a u Federativnoj Narodnoj Republici Jugoslaviji 1947-1954 (2008). Priredila je rukopis Grigorija Babovića, Letopis Šapca 1933-1944 (2010). Jedna je od autorki izložbe Poslednje odredište Aušvic (Istorijski muzej Srbije, 2015). U štampi je njena monografija Otećemo svetlost bučnom vodopadu. Reforma osnovnoškolskog sistema u Srbiji 1944-1959.