Učesnici: Jelena Gavrilović, književnica; Almir Pehlić, književnik i teolog; Romana Redžić Todorović, pesnikinja
Moderator: Sergej Beuk, urednik tribinskog programa DOB-a

Razgovor će se voditi na temu poezije kao stvaralačkog čina (grč. poezis; Aristotel), produžene geneze u kojoj kreacija nastavlja delo svog „kreatora” ili ga oponaša, otvarajući prostor za višeglasje i raznolikost motiva, tema i tonova.

Poezija, kao najstariji i najintimniji izraz ljudske kreativnosti, istovremeno je i dijalog sa tradicijom i raskid sa njom, neprestani proces oblikovanja i preoblikovanja sveta kroz reči, slike i simbole. Kroz izbor iz vlastite poezije, učesnici će pokušati da pokažu da je poezija, kao duboki stvaralački impuls u čoveku, u stanju da se poigrava temama koje nadilaze religijske, teološke ili doktrinalne okvire, otvarajući prostor za nove perspektive i kritičko preispitivanje stvarnosti. U svom večnom nastojanju da dekonstrukcijom onoga što se uzima zdravo za gotovo dotakne samu srž stvari, poezija ima moć da razobliči iluzije, razgrne slojeve značenja i otvori tabu teme, ali i da iz ništavila stvori novo značenje, pretoči nebiće u biće, učini neizrecivo izgovorenim, a nevidljivo vidljivim.

Druga tema, koja bi se prirodno nadovezala na prethodnu, jeste poezija kao svojevrsni aktivizam u savremenom svetu – pitanje njene relevantnosti, progresivnosti i mogućnosti da bude glas koji anticipira, prepoznaje i oblikuje promene. Da li je poezija danas tek umetnička forma koja reflektuje unutrašnje preokupacije pojedinca, ili još uvek nosi potencijal da uzdrma temelje društvenih normi, da provocira, preobražava i osvetljava neuralgične tačke savremenog društva? Može li pesnik danas biti prorok, a pesma – katalizator promene? Kroz ovu raspravu, učesnici će istražiti u kojoj meri poezija može da bude delatna sila, mesto susreta umetnosti i angažmana, duboke lične refleksije i univerzalne poruke upućene budućnosti.